Eutymios Nový, známy aj ako Eutymios Solúnsky alebo Eutymios z Athosu, pôvodným menom Niketas, ktorého si gréckokatolíci pripomínajú 15. októbra, sa narodil okolo roku 824 v meste Opso neďaleko Ancyry (dnes turecká Ankara) v Galácii. Rodičia Epifanius a Anna v ňom odmala pestovali zbožnosť a oddanosť Bohu. Ako sedemročný stratil otca a stal sa oporou pre matku.
Na jej radu sa oženil, aj keď túžil po inom životnom smerovaní. Narodila sa mu dcéra Anastázia, ktorú považoval za dostatočnú náhradu za svoju neprítomnosť v rodine, a tak sa tajne rozhodol opustiť domov a zasvätiť sa Bohu. Manželke i matke len poslal kríž s výzvou, aby ho v jeho duchovnej ceste nasledovali.
Najprv odišiel do kláštora na vrchu Olymp, kde sa na 15 rokov pripojil k mníchom, aby sa venoval askéze a duchovnému životu. Tento čas využil na mníšsku formáciu a prípravu na ďalšiu životnú etapu.
Na konci tohto obdobia v ňom dozrelo povolanie odísť na posvätný vrch Athos, kde prijal schimu, najvyšší stupeň mníšskeho života. Na Athose žil tri roky v úplnej samote jaskyne, oddaný modlitbe, tichu a duchovnému boju s vlastnými pokušeniami. Tento spôsob života v ňom vyvolal pozitívnu duchovnú premenu. Jej ovocie následne okúsili tí, ktorí sa na Eutymia obrátili s prosbou o radu a duchovnú pomoc.
Neskôr odišiel do Solúna, kde v roku 863 založil Monastier svätého Ondreja, ktorý sa skoro stal duchovným centrom pre mužov, čo túžili po zasvätenom živote. Pre veľký záujem žien o mníšsky život musel založiť aj ženský monastier, kam vstúpila aj jeho sestra. Eutymios viedol oba monastiere 14 rokov s veľkou pastoračnou múdrosťou a láskou.
Na sklonku života sa vrátil na horu Athos, kde v tichu a samote zomrel v roku 898. Jeho telo neskôr preniesli do Solúna, kde sa jeho hrob stal cieľom pútí a miestom modlitieb.