Sviatok s názvom Pamiatka zázračnej klokočovskej ikony Presvätej Bohorodičky, Patrónky Zemplína sa v Gréckokatolíckej cirkvi na Slovensku slávi na základe dekrétu Kongregácie pre východné cirkvi v prvú nedeľu októbra; ak by však prvá nedeľa pripadla na prvý októbrový deň, keď je sviatok Presvätej Bohorodičky Ochrankyne, pamiatka klokočovskej ikony sa slávi v nasledujúcu nedeľu.
Je to najmladší mariánsky sviatok Gréckokatolíckej cirkvi na Slovensku, bol vyhlásený 25. marca 2021.
Klokočov, významné gréckokatolícke pútnické miesto na Zemplíne, sa stal symbolom mariánskej úcty východných katolíkov. Ikona Presvätej Bohorodičky, ktorá v roku 1670 zázračne slzila, sa stala základom jedného z najväčších mariánskych kultov na východnom Slovensku. Príbeh zázračnej ikony, ktorá prežila útlak, zničenie a dlhú púť naprieč Európou, rezonuje v srdciach veriacich aj dnes.
Historický moment, ktorý dal Klokočovu jeho náboženský význam, sa odohral v období kuruckých vojen v roku 1670. Keď vojsko tiahlo na Michalovce a obyvatelia Klokočova sa v obavách zhromaždili v drevenom chráme, kde hľadali duchovnú ochranu pred nebezpečenstvom, tvár Bohorodičky na ikonostase začala počas bohoslužby zázračne slziť. Slzy Bohorodičky vyvolali nielen úžas, ale posilnili najmä vieru v jej pomoc a ochranu.
Keď do dediny vstúpilo uhorské kalvínske vojsko, začalo ničiť ikony v chráme. Pred ikonou Bohorodičky sa však stalo niečo nečakané: vojaci, ktorí plánovali ikonu poškodiť, uvideli slzy padajúce z jej očí. Ikonu potom pred rabujúcimi vojakmi ukryli, čím sa začalo jej dlhé putovanie. Najprv ju odniesli do Prešova, kde sa dostala do rúk Žofie Báthoryovej, ktorá ju vzala na Mukačevský hrad. Odtiaľ ikona putovala do Viedne a následne dokonca do Turecka, kam ju vzala Helena Zrínska do exilu.
Ikona sa neskôr vrátila späť do Mukačeva, kde bola uctievaná ako rodinný klenot Františka II. Rákóczyho. Do dnešných dní poznáme len dva historické doklady o klokočovskej ikone – ide o zápis pokladníka Františka II. Rákóczyho z roku 1688 a o inventarizačný zoznam majetku Františka II. Rákóczyho z roku 1711.
Po dobití hradu Mukačevo, bašty povstaleckého vojska, cisárskou armádou v roku 1711 bola podľa druhého uvedeného zdroja klokočovská ikona spolu s ďalšími cennosťami odvezená ako vojnová korisť do Viedne, kde sa správy o nej strácajú.
Na žiadosť mesta Prešov o vrátenie klokočovskej ikony viedenský cisársky dvor reagoval tak, že cisárovná Mária Terézia nariadila dvornému maliarovi Franzovi G. Kramerovi namaľovať jej vernú kópiu, pričom na obraz bol ešte pridaný nápis v maďarskom jazyku o udalostiach z roku 1670.
Koncom 19. storočia ikonu na magistráte objavil prešovský gréckokatolícky biskup Ján Vályi. Na jeho žiadosť bola následne premiestnená do biskupskej kaplnky v Prešove. O jej ďalšom osude existujú len dohady.
V roku 1904 boli z prvej kópie klokočovskej ikony, ktorá sa nachádzala v Prešove, zhotovené ďalšie dve kópie. Prvá z nich je umiestnená v užhorodskom eparchiálnom chráme, druhú nájdeme v klokočovskom gréckokatolíckom chráme. V roku 1948 bola ikona Bohorodičky umiestnená v klokočovskom chráme slávnostne korunovaná. Neskôr z nej boli vytvorené i ďalšie kópie – napríklad putovná kópia alebo Hamiltonská kópia v Kanade.
Po páde komunistického režimu putovala ikona opäť po farnostiach Prešovského gréckokatolíckeho biskupstva a pokračovala v posilňovaní viery ľudí.
V roku 2021 bola Klokočovská Bohorodička vyhlásená za Patrónku Zemplína. Tento titul bol udelený pri príležitosti osláv 350. výročia slzenia klokočovskej ikony. Klokočov pri tejto príležitosti sa duchovne zblížil s rímskou Bazilikou Santa Maria Maggiore.
Význam ikony potvrdil aj samotný pápež František, ktorý počas návštevy Slovenska v septembri 2021 korunoval klokočovskú ikonu a predsedal v jej prítomnosti svätej božskej liturgii v Prešove.
Kde sa dnes nachádza originál zázračnej klokočovskej ikony Presvätej Bohorodičky, nevieme s istotou povedať. Istý však zostáva mocný príhovor Presvätej Bohorodičky, ktorý aj dnes prináša chutné ovocie viery.