Nebráňte deťom prichádzať ku mne, lebo takým patrí nebeské kráľovstvo. (Mt 19,13-15)
Táto stať z Písma má viacero výkladov, kazatelia sa nad ňou radi zamýšľajú. Jedni hovoria, že to my veriaci máme byť ako deti. Teda máme byť dôverčiví, prirodzení, radostní, dôverujúci, hraví. Práve takýmto „Božím dietkam“ budú zverené skutočné tajomstvá.
Lenže tento Ježišov výrok nebol prednesený vo vzduchoprázdne. Bol vyslovený v momente, keď jeho učeníkom „otravné deti“ liezli na nervy. Počuli od rodičov, že v ich kraji je niekto veľký, niekto ako prorok alebo osvietený učiteľ…
Fascinované prichádzali k Ježišovi, džavotali, pýtali sa ho banality alebo len fascinovane zízali a išli si po svojom. Učeníci, ktorí boli aj Ježišovou „ochrankou“, z nich boli nervózni. Deti vniesli do hlbokých stretnutí chaos, také to zvláštne škôlkarské chvenie, niečo ako včely, keď otvoríte úľ. Uvidíte tam to tajomné zachvievanie, vibrovanie.
Mimochodom, zistilo sa, že práve toto včelie chvenie má blahodarné účinky na ľudské telo i ľudskú psychiku. Poobzerajte sa po „apidomčekoch“. Je to prístrešok, v ktorom sú postele či ležadlá položené na úľoch. Ľudia, ktorí sú v strese alebo nemôžu spávať, po ľahnutí na takéto lôžko zaspávajú v pokoji do niekoľkých sekúnd.
Niečo také včelie majú v sebe aj deti, detský chaos ihrísk, škôl a škôlok.
Aj dnes podaktorí moderní učeníci vymysleli v moderných kostoloch oddelené miestnosti pre deti a mamičky. Tam sa môžu deti hrať, cmúľať si hračky a naťahovať plyšových medvedíkov, tam môžu mrnčať a fňukať – za zvukotesným sklom nebudú nikoho rušiť. Ich smiech ani plač sa neponesie k oltáru…
Neviete si predstaviť, ako ma potešilo, keď som vo východných chrámoch videl, ako deti sedia vpredu, ešte pred najpobožnejšími v prvých laviciach. Mrvia sa, neobsedia, no keď prichádza kňaz s evanjeliom, všetky ho rad za radom pobozkajú.
To je ten biblický výjav – takto nejako tie deti pribiehali za Ježišom. Nevedeli ako, len s ním chceli byť, jestvovať, dýchať rovnaký vzduch.
V tomto je detská intuícia presná: smeruje srdce priamo k Stvoriteľovi. Nevie ako, nevie prečo, nepozná modlitby ani obrady. Len sa túži spojiť s Hospodinom, s tou neskonalou Láskou a Dobrotou, ktorá všetko oživuje.